Last updated on 16 Νοεμβρίου, 2022 at 02:06 μμ
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!
Φαίνεται καθαρά από παντού πως αυτό που λείπει από τις κυβερνήσεις μας των τελευταίων 40 ετών, είναι ένα όραμα για την Ελλάδα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ναυτιλία, ένας κλάδος στον οποίον η Ελλάδα με τον ελληνικό εφοπλισμό κυριαρχεί παγκοσμίως.
Αυτό όμως οφείλεται στη ναυτοσύνη των Ελλήνων και στην ικανότητα των προσώπων. Δεν οφείλεται σε μία κεντρική, διαχρονική πολιτική που θα μπορούσε να ενισχύσει τον κλάδο.
Θα δώσουμε ορισμένα παραδείγματα που πιστεύουμε ότι θα δείξουν τι θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση. Ως κυβέρνηση δεν εννοούμε την τωρινή αλλά την κάθε κυβέρνηση του άμεσου μέλλοντος. Το θέμα είναι διαχρονικό, είναι εθνικό.
Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη
Θεωρούμε αρχικά πρέπει να αναφερθούμε στη δυνατότητα της Ελλάδας να μετατραπεί σε ένα διεθνές ναυτιλιακό κέντρο – σε ένα cluster, με μία λειτουργική ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, ειδικά αφού ήδη διαθέτουμε τις απαιτούμενες εγκαταστάσεις.
Είναι άλλωστε ντροπή να έχει μεταναστεύσει το εξειδικευμένο εργατικό μας δυναμικό στην Τουρκία, στηρίζοντας τα δικά της ναυπηγεία – με αποτέλεσμα να έχει πάρει ένα μεγάλο μέρος της δικής μας παραγωγής.
Χαρακτηριστική υπήρξε η αντίδραση του εφοπλιστή Ανδρέα Μαρτίνου το 2020, ο οποίος απηύθυνε κάλεσμα στους Έλληνες εφοπλιστές να αποκλείσουν την Τουρκία από επισκευές και δεξαμενισμούς, μετά την απόφαση Ερντογάν να μετατρέψει σε τζαμί την Αγία Σοφία.
Πως γίνεται τα ελληνικά ναυπηγεία να “μαραζώνουν” και αυτά της Τουρκίας να “ανθούν”
Συνολικά τα τουρκικά ναυπηγεία εξήγαγαν πλοία και γιοτ σε 136 χώρες (2019), συμπεριλαμβανομένων του Μεξικού, των Σεϋχελλών, της Ινδίας και του Ομάν. Τη μεγαλύτερη δραστηριότητα ανέπτυξε το Χονγκ Κονγκ, καθώς οι παραλαβές πλοίων τουρκικής ναυπήγησης εκτοξεύτηκαν κατά 375% σε σχέση με το 2018.
Τέλος, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ένωσης Τούρκων Εξαγωγέων (TİM, το μερίδιο της ναυπηγικής βιομηχανίας στις συνολικές εξαγωγές της γείτονος κινήθηκε στο 0,6% για το 2019.)
Στην Ελλάδα ο μικροκομματισμός, ο κρατισμός, η γραφειοκρατία, η αδιαφορία και φυσικά η έλλειψη οράματος είναι ορισμένοι από τους παράγοντες που οδήγησαν στην πτώση της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας.
Ο Πειραιάς
Ο Πειραιάς είναι ένα σημαντικότατο λιμάνι για τη Μεσόγειο. Ωστόσο έχει ανεκμετάλλευτες δυνατότητες.
Για να αναπτυχθεί ο Πειραιάς με την ευρύτερη έννοια, ως ένα διεθνές ναυτιλιακό κέντρο, δεν αρκεί μόνον η εγκατάσταση των κεντρικών γραφείων ναυτιλιακών επιχειρήσεων – αλλά απαιτείται η δημιουργία ενός cluster, ενός πλέγματος δηλαδή παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών στη ναυτιλία.
Για παράδειγμα ναυτοασφαλιστικές υπηρεσίες, χρηματοδοτικές, ναυπηγοεπισκευαστικές, εφοδιασμού πλοίων, εκπαίδευσης πληρωμάτων κλπ. – ενώ σε κάποιο βαθμό οι υπηρεσίες αυτές υπάρχουν στον Πειραιά, στελεχωμένες κυρίως από ημεδαπούς και λειτουργούν ικανοποιητικά, παρέχουσες σημαντικό έργο.
Δεν είναι δυνατόν το Ντουμπάι να εισπράττει από ναυτιλιακές υπηρεσίες περί τα 28 δις, ενώ η Ελλάδα, με την πρώτη ναυτιλία στον πλανήτη, ελάχιστα – κάτι που ασφαλώς θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για τη χώρα μας.
Μεταξύ άλλων, δύναται να διεξάγονται οι ναυτικές διαιτησίες στην Ελλάδα – αντί στο Λονδίνο σήμερα, όπου όλες εκείνες που αφορούν τα ελληνικά εφοπλιστικά συμφέροντα, διεξάγονται παραδοσιακά.
Ανερχόμενη δύναμη είναι βέβαια η διαιτησία Σιγκαπούρης . Είναι αξιοπρόσεκτο πως έχει ΑΕΠ 400 δις $ και εμείς κάτω από 200 δις $, όταν το 2008 είχε 193 δις και εμείς 354 δις.
Με την ίδρυση πάντως το 2005 του σωματείου «Ένωση για τη Ναυτική Διαιτησία», έχει αναληφθεί μια σοβαρή προσπάθεια στο να γίνει ο Πειραιάς ένα εναλλακτικό κέντρο διεξαγωγής ναυτικών διαιτησιών και διαμεσολαβήσεων – κάτι που, εκτός από τα οφέλη για την εθνική μας οικονομία, προσφέρει οικονομία χρόνου και χρήματος σε αυτούς που προσφεύγουν στη διαιτησία του Πειραιά.
Εάν στηριχθεί σωστά αυτή η προσπάθεια, θα προκύψει γενικότερο όφελος για τη χώρα, με την αναβάθμιση του διεθνούς της κύρους – βοηθώντας να καταστεί ο Πειραιάς παγκόσμιο ναυτιλιακό κέντρο, που δεν νοείται, χωρίς τη διεθνή αποδοχή για τη διεξαγωγή διαιτησιών.
Σε κάθε περίπτωση, εάν αναπτυχθεί η ναυτική διαιτησία και διαμεσολάβηση στον Πειραιά, εάν προσεχθεί ιδιαίτερα η δημόσια και η ιδιωτική εκπαίδευση, εάν λειτουργήσουν ικανοποιητικά τα ναυπηγεία και οι ναυπηγοεπισκευαστικές εταιρίες, τότε θα εξελιχθεί ο Πειραιάς σε ένα πολύ αξιόλογο και πλήρες ναυτιλιακό κέντρο.
Κατακλείδα
Το να γίνεται αναφορά στους εφοπλιστές και στις ικανότητές τους είναι φυσιολογικό. Ωστόσο κανένας ιδιώτης δεν μπορεί, και δεν πρέπει, να υποκαθιστά την κεντρική διοίκηση ενός κράτους.
Οι κυβερνήσεις οφείλουν να χαράξουν μία μακρόπνοη, ναυτιλιακή πολιτική
Διάβασα με προσοχή το άρθρο σας και συμφωνώ! Όμως οθ κυβερνήσεις είμαστε εμείς που τις ψηφίζουμε. Δεν υπάρχει συνεργασία μεταξύ πλοιοκτητών και ναυτεργατών, όπως δεν υπάρχει συνεργασία μεταξύ εργατών και αφεντικών όλοι τα θέλουν όλα!!