Το χρέος, το ΑΕΠ, ο πληθωρισμός | Η οικονομία των αριθμών και των επικοινωνιακών τρικ

Το χρέος, το ΑΕΠ, ο πληθωρισμός | Η οικονομία των αριθμών και των επικοινωνιακών τρικ

Τον κώδωνα του κινδύνου ώστε να μην επικρατήσει εφησυχασμός στην Ελλάδα μετά την επιστροφή στην επενδυτική βαθμίδα έκρουσε το think-tank OMFIF, εστιάζοντας στα υψηλά επίπεδα του ελληνικού χρέους.

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

«Η επιστροφή στην επενδυτική βαθμίδα δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα μπορεί να χαλαρώσει. Εξακολουθούν να υπάρχουν εγγενείς κίνδυνοι στην ελληνική οικονομία που την καθιστούν ευάλωτη σε πιθανές υποβαθμίσεις στο εγγύς μέλλον. Η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει υψηλό δημόσιο χρέος που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Υπάρχουν επίσης κίνδυνοι πολιτικής, καθώς η χώρα πλέον θα έχει περισσότερη χρηματοδότηση που βασίζεται στην αγορά και ο τραπεζικός τομέας παραμένει εύθραυστος. Η Ελλάδα επέστρεψε αλλά δεν πρέπει να παρασυρθεί. Η δουλειά δεν έχει τελειώσει», αναφέρεται στη σχετική ανάλυση.

Τελικά, η ελληνική οικονομία πάει καλά ή δεν πάει καθόλου καλά;

Επειδή οι πληγές από την προηγούμενη κατάρρευσή της και την είσοδο της χώρας στα καταστροφικά μνημόνια, ακόμα δεν έχουν κλείσει, είναι απολύτως απαραίτητο να βλέπουμε την πραγματικότητα και την αλήθεια των αριθμών.

Ναι μεν η σημερινή κατάσταση δεν είναι ίδια με την τότε, οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές, αλλά, προσέξτε.

Μπορεί να αποδειχθούν, υπό προϋποθέσεις και χειρότερες, αν η χώρα αγνοήσει την απειλή του δημόσιου χρέους και καλυφθεί πίσω από.

Η σχέση χρέους προς ΑΕΠ μειώνεται, λόγω της αύξησης του ΑΕΠ και του πληθωρισμού, που στηρίζονται στις ιδιαίτερα αυξημένες τιμές προϊόντων και υπηρεσιών, με συνέπεια τα έσοδα από ΦΠΑ και άλλους φόρους να είναι αυξημένα, αλλά το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται σε απόλυτα νούμερα και μάλιστα με ανησυχητικούς ρυθμούς. Αυτό είναι που μετράει στο τέλος.

Και το νούμερο αυτό γράφει σήμερα δημόσιο χρέος 404,7 δισ. ευρώ (+ 30 δισ. ευρώ, σε περίπου 30 μήνες), με τις προοπτικές όχι μείωσής του, αλλά περαιτέρω αύξησής του.

Το να “κρυβόμαστε” πίσω από τη φθίνουσα σχέση χρέους/ΑΕΠ δεν ωφελεί παρά μόνο εντυπωσιάζει πρόσκαιρα, καθώς το χρέος που αυξάνεται συνεχώς και συσσωρεύεται, αποτελεί τεράστια τροχοπέδη, που ισοπεδώνει οποιεσδήποτε άλλες εποικοδομητικές κινήσεις.

Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να είναι αντιπαραγωγική κατ’ ουσίαν

Στηρίζεται στον τουρισμό που δίνει περί το 20% στο ΑΕΠ, αλλά η τουριστική βιομηχανία δεν βελτιώνει τις υποδομές της, ήδη χάνει από άλλες αναπτυσσόμενες αγορές μερίδια.

Παράλληλα υπάρχει, ζει και βασιλεύει η παραοικονομία, που αντιπροσωπεύει πάνω από 25% του ΑΕΠ, ίσως και πολύ περισσότερο.

Η ελληνική βιομηχανία, πέραν ορισμένων λαμπρών εξαιρέσεων με διεθνή απήχηση, βρίσκεται σε παρατεταμένη φάση συρρίκνωσης.

Οι ξένες επενδύσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα αποτελούν κυρίως επενδύσεις κεφαλαίου επί κεφαλαίου (π.χ. μετοχών) που ζητά υπεραξίες. Κάποια στιγμή θα φύγουν είτε σε θετικό κλίμα είτε σε περιόδους διεθνών κρίσεων. Τι θα μείνει μετέπειτα;

Η συγκυρία μέχρι τώρα ήταν ιδιαίτερα ωφέλιμη για την Ελλάδα, αλλά έπρεπε να υπάρχει κατεύθυνση των ξένων κεφαλαίων προς παραγωγικές επενδύσεις.

Αυτή η επιλογή, όμως απαιτεί στρατηγικό σχεδιασμό, που ακόμα και αν υπήρχε, στην Ελλάδα τον καταπίνει το ανώριμο πολιτικό σύστημα μας.

Σε κάθε περίπτωση, ως χώρα, θα πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν και αναγκαίο, ώστε να μην επαναλάβουμε τα εγκληματικά λάθη και τις ολιγωρίες του παρελθόντος.

Η πολιτική δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μόνο διαχείριση