Στο συνέδριο των Δημοκρατικών την περασμένη εβδομάδα υπήρχε ένα υπόγειο ρεύμα φόβου.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!του Gideon Rachman
Όμως το άγχος που ταλάνιζε το κόμμα δεν επικεντρώνονταν στις ανησυχίες ότι ο Ρεπουμπλικάνος Ντόναλντ Τραμπ μπορεί στην πραγματικότητα να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, αλλά στο ότι ο πρόεδρος θα τις «κλέψει» –σαμποτάροντας την ψήφο ή αρνούμενος να δεχθεί την ήττα του. Η κωμικός Σάρα Κούπερ, περιέγραψε περιληπτικά την επικρατούσα άποψη όταν είπε πως «ο Ντόναλντ Τραμπ γνωρίζει πως δεν μπορεί να κερδίσει δίκαια και τίμια». Άλλωστε, ο πρόεδρος έχει αρνηθεί να δεσμευτεί ότι θα δεχθεί τα αποτελέσματα των εκλογών.
Όμως, με το να επικεντρώνονται στον κίνδυνο της κλεμμένης ψηφοφορίας, οι Δημοκρατικοί κινδυνεύουν να υποβαθμίσουν έναν πιο συμβατικό κίνδυνο: να κερδίσει ο κ. Τραμπ χωρίς να «κλέψει».
Πράγματι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον Τζο Μπάιντεν, τον υποψήφιο των Δημοκρατικών, να προηγείται κατά πολύ του κ. Τραμπ, και τον δείχνουν να προηγείται μήνες τώρα. Σε αυτούς που σημειώνουν πως οι δημοσκοπήσεις προέβλεπαν επίσης νίκη της Χίλαρι Κλίντον το 2016, υπενθυμίζεται πως το τρέχον μέσο προβάδισμα των περίπου 9 ποσοστιαίων μονάδων του κ. Μπάιντεν είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είχε η κα Κλίντον.
Αλλά τα προβαδίσματα όπως αυτό που χαίρει επί του παρόντος ο κ. Μπάιντεν έχουν ξεπεραστεί στο παρελθόν. Το 1988 ο Δημοκρατικός Μάικλ Δουκάκης είχε προβάδισμα 17 μονάδων μετά το συνέδριο αλλά έχασε τον Νοέμβριο. Ο σύστημα του κολεγίου των εκλεκτόρων επίσης ευνοεί δομικά τους Ρεπουμπλικάνους, κάτι που σημαίνει πως ο κ. Μπάιντεν ίσως χρειαστεί να προηγηθεί με τέσσερις μονάδες στις εθνικές εκλογές για να είναι σίγουρος για τη νίκη.
Οι αγορές στοιχηματισμού οπωσδήποτε δεν προεξοφλούν την πιθανότητα μιας νίκης του κ. Τραμπ. Τα τελευταία στοιχήματα βάζουν τις πιθανότητες του προέδρου να επανεκλεγεί μεταξύ του 36% και του 43%
Τραμπ κατά Μπάιντεν
Ακόμα και ορισμένες από τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον κ. Μπάιντεν να προηγείται κατά πολύ, περιέχουν λεπτομέρειες που υποδηλώνουν ότι μπορεί να υπάρχει κρυφή στήριξη για τον πρόεδρο. Μια δημοσκόπηση που διενεργήθηκε στα μέσα Αυγούστου έδειξε τον κ. Μπάιντεν να έχει προβάδισμα 7 μονάδων. Όταν όμως ερωτήθηκαν οι ψηφοφόροι ποιον θεωρούν ότι στηρίζουν οι γείτονές τους, ο κ. Τραμπ προηγούνταν με πέντε μονάδες. Αυτό μπορεί να παραπέμπει στην ύπαρξη μιας ομάδας «ντροπαλών» υποστηρικτών του Τραμπ, που δεν θα παραδεχθούν στους δημοσκόπους με ποιόν τάσσονται. Μια άλλη δημοσκόπηση, που διενεργήθηκε τον Ιούλιο, έδειξε πως το 62% των Αμερικάνων συμφωνούν πως «το πολιτικό κλίμα αυτές τις ημέρες με αποτρέπει από το να λέω πράγματα που πιστεύω». Μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων, το ποσοστό αυτό ήταν 77%.
Ορισμένοι έμπειροι πολιτικοί των Δημοκρατικών στις πολιτείες-κλειδιά νοιώθουν νευρικότητα. Η Ντέμπι Ντίνγκελ, βουλευτής του Μίσιγκαν, δήλωσε στην The Atlantic τον Ιούλιο πως μια δημοσκόπηση που έδειχνε τον κ. Μπάιντεν να προηγείται με 16 μονάδες στο Μίσιγκαν είναι «ανοησίες». Όπως σημείωσε η κα Ντίνγκελ, οι δημοσκοπήσεις του Μίσιγκαν προέβλεψαν επίσης νίκη για την κα Κλίντον το 2016. Σε εκείνη την περίπτωση, ο κ. Τραμπ κέρδισε με μικρό προβάδισμα –και ήταν η πρώτη φορά από το 1988 που Ρεπουμπλικάνος κέρδισε την πολιτεία αυτή.
Η βουλευτής σημείωσε επίσης τον αριθμό των πινακίδων «Blue Lives Matter» (σ.σ.: «αντικίνημα» στις ΗΠΑ που ζητά όσοι διώκονται και καταδικάζονται για τον φόνο ανθρώπων των δυνάμεων επιβολής του νόμου, να καταδικάζονται με τους νόμους που αφορούν στα εγκλήματα μίσους) που έχει δει στην περιφέρειά της. Συνόψισε τις ανησυχίες της για το αίσθημα των ψηφοφόρων παραθέτοντας μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έγινε viral: «νόμιζα πως ήμουν ένας απλός άνθρωπος. Αλλά γεννήθηκα λευκός σε οικογένεια με δυο γονείς, κάτι που τώρα πια με χαρακτηρίζει ως προνομιούχο, ρατσιστή και υπεύθυνο για την δουλεία».
Ακόμα και η παράθεση ενός τέτοιου κειμένου θα μπορούσε να είναι αμφιλεγόμενη στους κύκλους του Δημοκρατικού κόμματος –αφού ορισμένοι υποστηρικτές μπορεί να θεωρήσουν πως προσδίδει αξιοπιστία και σιωπηρή στήριξη σε ρατσιστικά αισθήματα. Οι Δημοκρατικοί αρχικά αντέδρασαν στην ήττα το 2016 με αποφασιστικότητα να ασχοληθούν με τα προβλήματα της λευκής εργατικής τάξης. Αλλά αυτό εκτοπίστηκε από την οργή για την συμπεριφορά του προέδρου –και από μια παθιασμένη επικέντρωση στη φυλετική αδικία.
Αυτό, δυνητικά, δίνει στον κ. Τραμπ μια ευκαιρία. Η εκλογική του στρατηγική στοχεύει ακριβώς στην οργή και στην πικρία των λευκών ψηφοφόρων. Θα καλοδέχονταν μια εκλογική διαδικασία που θα επικεντρώνονταν στα ζητήματα της φυλής.
Ωστόσο, ο κ. Τραμπ αντιμετωπίζει τρομακτικά εμπόδια, πολλά εκ των οποίων τα έχει δημιουργήσει ο ίδιος. Η πανδημία του κορωνοϊού και ο υψηλός ρυθμός θανάτων έχουν εκθέσει άσχημα την διαχειριστική του ανικανότητα. Έχουν τονίσει επίσης τη σημασία ζητημάτων που μπορούν να εκμεταλλευτούν υπέρ τους οι Δημοκρατικοί, όπως η υγεία και η άδεια μετ’ αποδοχών. Ο πρόεδρος σχεδίαζε η προεκλογική του εκστρατεία να βασιστεί στην ισχυρή οικονομία, όμως η Covid-19 το σταμάτησε αυτό. Πρώην σύμβουλοι του κ. Τραμπ, όπως ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Τζον Μπόλτον, τον έχουν αποκηρύξει. Ο Στηβ Μπάνον, που «έτρεξε» την προεκλογική εκστρατεία του προέδρου το 2016, μόλις κατηγορήθηκε για απάτη (έχει δηλώσει αθώος).
Πολλοί Δημοκρατικοί δυσκολεύονται να καταλάβουν πώς θα μπορούσε κανείς να ψηφίσει τον κ. Τραμπ –υποθέτουν πως θα πρέπει να έχει να κάνει με τον ρατσισμό ή τη διανοητική υστέρηση. Αλλά αυτή ακριβώς η ανικανότητα να συμπονέσουν ή να καταλάβουν τους ανθρώπους εκείνους που σκέφτονται να ψηφίσουν υπέρ του προέδρου, είναι η μεγαλύτερη δυνητική αδυναμία των Δημοκρατικών.
Η εκστρατεία του Τραμπ θα κάνει ό,τι μπορεί για να πείσει τους βασικούς ψηφοφόρους του πως παραμένουν, όπως το έθεσε η κα Κλίντον, οι «άθλιοι» -μια κατεστραμμένη και περιφρονημένη ομάδα. Αυτή η στρατηγική της πικρίας ήταν αποτελεσματική στο παρελθόν.
Και δίνει στον κ. Τραμπ πιθανότητες να ξανακερδίσει.
Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο
There was an undercurrent of fear at last week’s Democratic convention. But the anxiety gnawing at the party was not focused on worries that Republican incumbent Donald Trump would actually win the US presidential election. It was that the president would steal it — by sabotaging the vote or refusing to concede defeat. The comedian, Sarah Cooper, summed up the prevailing view when she said “Donald Trump knows he can’t win fair and square.”
The president has, after all, refused to commit to accepting the results of the election. But, by focusing on the danger of a stolen vote, the Democrats are in danger of underplaying a more conventional risk — that Mr Trump could win without cheating.
It is true that polls show Joe Biden, the Democratic nominee, well ahead of Mr Trump and have done for months. Those who point out that the polls also predicted victory for Hillary Clinton in 2016 are reminded that Mr Biden’s current average lead of around 9 percentage points is much larger than that held by Mrs Clinton.
But leads like the one that Mr Biden currently enjoys have been overcome before. In 1988, Democrat Michael Dukakis was 17 points ahead after his party’s convention but lost in November. The electoral college system also structurally favours Republicans, meaning that Mr Biden may need to be four points ahead in the national tally to be sure of victory.
The betting markets are certainly not discounting the possibility of a Trump victory. Recent odds have put the president’s chances of re-election at between 36 and 43 per cent.
Even some of the polls that show Mr Biden well ahead contain details that suggest there may be hidden support for the president. One survey taken in mid-August showed Mr Biden seven points ahead. But when voters were asked who they thought their neighbours were supporting, Mr Trump was ahead by five points. This may point to the existence of a group of “shy” Trump supporters, who will not admit their allegiance to pollsters. Another survey, taken in July, showed that 62 per cent of Americans agree that “the political climate these days prevents me from saying things I believe”. Among Republicans, the figure was 77 per cent.
A Monmouth poll taken in July in Pennsylvania — a key battleground state — showed a 13-point lead for Mr Biden. But when voters were asked who they thought would win the state, they opted narrowly for Mr Trump by 46-45. And 57 per cent of those polled believed that there were “secret voters” in their community who would vote for Mr Trump.
Some experienced Democratic politicians in swing states are nervous. Debbie Dingell, a Michigan congresswoman, told The Atlantic in July that a poll that showed Mr Biden ahead by 16 points in Michigan was “bullshit”. As Ms Dingell pointed out, the Michigan polls also predicted victory for Mrs Clinton in 2016. In the event, Mr Trump won narrowly — the first time a Republican had carried the state since 1988.
The congresswoman also pointed to the number of “Blue Lives Matter” signs she had seen in her district — expressing support for the police against the Black Lives Matter movement. She summed up her concerns about voter sentiment by quoting a viral social media post that complained: “I used to think I was pretty much just a regular person. But I was born white into a two-parent household, which now labels me as privileged, racist, and responsible for slavery.”
Trump vs Biden: who is leading the 2020 election polls?
Use the FT’s interactive calculator to see which states matter most in winning the presidency
Even quoting a passage like that could be controversial in Democratic party circles — since some supporters might see it as giving credence and tacit support to racist sentiment. The Democrats initially reacted to defeat in 2016 with determination to engage with the woes of the white working-class. But that has been displaced by outrage about the president’s conduct — and a passionate focus on racial injustice. The book Hillbilly Elegy has been replaced on bedside reading tables by White Fragility.
That, potentially, presents Mr Trump with an opportunity. His electoral strategy is aimed precisely at whipping up the anger and resentment of white voters. He will welcome an election that focuses on issues of race.
Even so, Mr Trump faces formidable obstacles — many of his own creation. The coronavirus pandemic and America’s high death rate have cruelly exposed his managerial incompetence. It has also highlighted the importance of issues that play well for Democrats, such as healthcare and paid leave. The president had been planning to run on a strong economy — but Covid-19 has put paid to that. Former Trump aides, such as ex-national security adviser John Bolton, have denounced him. Steve Bannon, who ran the president’s 2016 campaign, has just been charged with fraud. (He has pleaded not guilty.)
Many Democrats struggle to understand how anybody could vote for Mr Trump — they assume it must be racism or mental incapacity. But it is that very inability to summon up much sympathy or comprehension for people who are considering voting for the president that is the Democrats’ biggest potential weakness. The Trump campaign will do its best to convince its core voters that they remain, in the words of Mrs Clinton, the “deplorables” — a downtrodden and despised group. That strategy of resentment has worked before. It gives Mr Trump a chance of winning again.
