Με την ένταση να χτυπά κόκκινο στη Λιβύη και την ανατολική Μεσόγειο συνολικά, οι εμπλεκόμενες χώρες σκληραίνουν την επικοινωνιακή και διπλωματική ρητορική τους. Μετά και την προειδοποίηση του Αιγύπτιου προέδρου Αμπντέλ αλ Σίσι για στρατιωτική επέμβαση, στην περίπτωση που οι υποστηριζόμενες από την Τουρκία δυνάμεις του Σάρατζ προχωρήσουν στη Σύρτη, Κάιρο και Άγκυρα ανταλλάσσουν δηλώσεις.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Φυσικά θυμίζουμε πως η Ελλάδα επιδιώκει συμφωνία με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ και (κυρίως) σύσφιξη των σχέσεων Αθήνας – Καίρου απέναντι στην Άγκυρα.
Αν και η Αίγυπτος δεν επιθυμεί full scale πόλεμο με την Τουρκία, η ηγεσία της δηλώνει επιχειρησιακά έτοιμη. Και οι δύο δυνάμεις, πάντως, διαθέτουν παρόμοια στρατιωτική ισχύ. Όπως προκύπτει από τα τελευταία στοιχεία του GlobalFirePower, που συνυπολογίζει δεκάδες δείκτες και παραμέτρους, η Αίγυπτος είναι 9η στρατιωτική δύναμη σε σύνολο 138 χωρών και η Τουρκία 11η, με ενεργό στρατιωτικό προσωπικό 440.000 και 355.000 αντίστοιχα και εφεδρείες 480.000 και 380.000 αντίστοιχα.
Σε επίπεδο εξοπλισμών τα νούμερα έχουν ως εξής:
Αεροσκάφη πολεμικής αεροπορίας: Αίγυπτος 1.054, Τουρκία 1.055.
Περιλαμβάνονται 215 και 206 μαχητικά αντίστοιχα, 81 και 100 ελικόπτερα αντίστοιχα.
Άρματα μάχης: Αίγυπτος 4.295, Τουρκία 2.622.
Τεθωρακισμένα οχήματα: Αίγυπτος 11.700, Τουρκία 8.777.
Αυτοκινούμενα πυροβόλα: Αίγυπτος 1.139, Τουρκία 1.278.
Ρυμουλκούμενα πυροβόλα: Αίγυπτος 2.189, Τουρκία 1.260.
Εκτοξευτές πυραύλων: Αίγυπτος 1.084, Τουρκία 438.
Στόλος: Αίγυπτος 316, Τουρκία 149.
Το αιγυπτιακό πολεμικό ναυτικό περιλαμβάνει δύο ελικοπτεροφόρα, οκτώ υποβρύχια, επτά φρεγάτες, επτά κορβέτες, 45 περιπολικά και 31 ναρκαλιευτικά. Το τουρκικό, αντίστοιχα, διαθέτει 12 υποβρύχια, 16 φρεγάτες, 10 κορβέτες, 35 περιπολικά και 11 ναρκαλιευτικά. Το υπό κατασκευή τουρκικό ελικοπτεροφόρο TCG Anadolu θα είναι ενεργό, κατά τις επίσημες τοποθετήσεις, ως το τέλος του 2020.
Για να γίνει κατανοητή η αναφορά στα νούμερα, να σημειωθεί ότι η ίδια πλατφόρμα αναφέρει για την Ελλάδα και τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις: 200.000 ενεργό προσωπικό, 187 μαχητικά αεροσκάφη, 29 επιθετικά ελικόπτερα, 1.355 άρματα μάχης, 3.691 τεθωρακισμένα, 547 αυτοκινούμενα πυροβόλα, 152 εκτοξευτές ρουκετών, 13 φρεγάτες, 11 υποβρύχια, 35 περιπολικά και 4 ναρκαλιευτικά.
Θεωρούμε αυτονόητο πως όλοι αντιλαμβάνονται ότι το αποτέλεσμα μίας σύγκρουσης δεν μπορεί να προβλεφθεί στα χαρτιά. Επίσης τονίζουμε πως γίνεται σύγκριση των ποσοτικών χαρακτηριστικών κι όχι των ποιοτικών.
Για παράδειγμα, το Κάιρο διαθέτει σύγχρονα άρματα μάχης Μ1Α1 και ρωσικά Τ-90, ενώ η Τουρκία τα πιο παλαιά Μ60 και γερμανικά Leopard, παρά την αναβάθμισή τους.
Το τουρκικό ναυτικό υπερτερεί αριθμητικά, αλλά δεν έχει νέες “προσθήκες” την τελευταία 25ετία, την ώρα που το αιγυπτιακό διαθέτει δύο νέα γαλλικά ελικοπτεροφόρα κλάσης Mistral. Σε επίπεδο αεράμυνας, η Τουρκία δεν μπορεί, για μια σειρά από λόγους, να ενεργοποιήσει τους πυραύλους S-400 που αγόρασε από τη Ρωσία, την ώρα που η Αίγυπτος διαθέτει ενεργούς S-300 και αμερικανικούς Patriot.
Αίγυπτος – Τουρκία οι παράμετροι μίας σύγκρουσης
Συνολικά, σύμφωνα με το ινστιτούτο ερευνών SIPRI, οι αμυντικές δαπάνες της Τουρκίας, που ανέρχονται σε 20,4 δισ. δολάρια για το 2019, έχουν αυξηθεί κατά 86% από το 2010 ως το 2019. Αντλούν περίπου το 2,7% του ΑΕΠ και είναι μεγαλύτερες, σε απόλυτα νούμερα, από της Ισπανίας και του Ιράν, και πλησιάζουν αυτές του Ισραήλ (20,5 δισ.).
H βορειοαφρικανική χώρα, από την άλλη, τα προηγούμενα χρόνια δεν ξεπερνούσε τα 5-6 δισ. δολάρια για τον αμυντικό της προϋπολογισμό, όμως έχει αυξήσει σημαντικά τις στρατιωτικές δαπάνες και λαμβάνει οικονομική βοήθεια 1,2 δισ. (για το 2019) από τις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα έχει επικεντρώσει σημαντικά στον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεών της, αγοράζοντας οπλικά συστήματα από διάφορες χώρες.
Τέλος αν ειδικά για την περίπτωση της Λιβύης, ως ενδεχόμενου πολεμικού θερέτρου, η Αίγυπτος, αν και σε επίπεδο προβολής ισχύος υπολείπεται της Τουρκίας, έχει το πλεονέκτημα της εγγύτητας, ενώ απολαμβάνει της στήριξης του Αραβικού Συνδέσμου. Από την άλλη, πάλι, η Τουρκία διαθέτει τις προδιαγραφές του ΝΑΤΟ και μια συνεχώς μεγεθυνόμενη στρατιωτική βιομηχανία.
Εκτιμήσεις για μια σύγκρουση δεν μπορούν να γίνουν με ασφάλεια, αφού εξαρτάται από το είδος της, τη δεδομένη κατάσταση στο πεδίο των επιχειρήσεων, οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες κ.ά. Στην περίπτωση της Λιβύης, υπάρχουν σημαντικές παράμετροι που διαφοροποιούν τις δυνατότητες κάθε χώρας.
Τέλος δεν έχει συνυπολογιστεί το ενδεχόμενο τρίτες χώρες να εμπλακούν ενισχύοντας είτε τη μία είτε την άλλη πλευρά.