Οι επιθέσεις ισλαμιστών εγείρουν το ερώτημα του αν θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί και στην Ελλάδα
Εφόσον θεωρήσουμε την απάντηση καταφατική, τότε πως αντιμετωπίζεται;
Σωστά έχει ειπωθεί από ειδικούς ότι δεν αποκλείεται να συμβεί μια παρόμοια τρομοκρατική επίθεση στην Ελλάδα. Οι καλές σχέσεις της Ελλάδας με τις Αραβικές χώρες δεν την προστατεύουν από βίαιους Σουνίτες. Εκείνο που στοχεύουν οι Ισλαμιστικές Σουνιτικές οργανώσεις είναι την επιβολή της Σαρία και η εξάπλωση του Σουνιτικού Ισλάμ, όχι να εκδικηθούν για την αποικιοκρατία ή την υποστήριξη προς το Ισραήλ όπως φαντάζονται κάποιοι Έλληνες πολιτικοί.
Προτάσεις για την ασφάλεια της Ελλάδας από ισλαμική τρομοκρατική επίθεση
Το ότι η Ελλάδα, εν αντιθέσει με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν έχει λάβει αυστηρά μέτρα ασφαλείας στις τοποθεσίες που είναι γεμάτες ξένους τουρίστες δείχνει ότι η χώρα μας δεν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο που διατρέχει.
Σε πρωτεύουσες σαν τις Βρυξέλλες, το Παρίσι και την Ρώμη είναι τοποθετημένοι σε κομβικά σημεία και στους σταθμούς του μετρό πάνοπλοι επαγγελματίες στρατιώτες για να παρέχουν στρατιωτική δύναμη πυρός αν συμβεί τρομοκρατική επίθεση.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη η παρουσία ένοπλων επαγγελματιών στρατιωτών σε αστικά κέντρα έχει παγιωθεί ως αναγκαίο μέσο για την εγχώρια ασφάλεια (domestic security).
Εξίσου σημαντικό μέσο για την εξασφάλιση της εγχώρια ασφάλειας για τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ο καλύτερος συντονισμός μεταξύ των υπηρεσιών ασφαλείας τους και η πιο ελεύθερη διακίνηση πληροφοριών (intelligence sharing) μεταξύ τους. Ως Ευρωπαϊκή Ένωση εννοούμε και το Ηνωμένο Βασίλειο παρά το Brexit. Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι μέγιστο θέμα.
Αν δε βελτιωθεί άμεσα η συνεργασία μεταξύ των Ευρωπαϊκών υπηρεσιών ασφαλείας ή ακόμα καλύτερα αν δε δημιουργηθεί μια ενιαία Ευρωπαϊκή υπηρεσία πληροφοριών και ασφάλειας κατά το πρότυπο του FBI, τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα έχουν μειωμένες δυνατότητες αντιμετώπισης της Ισλαμικής τρομοκρατίας.
[weatherlayer country=”Greece” city=”Athens”]
Η διάσταση της εξωτερικής πολιτικής
Η εγκατάσταση επαγγελματιών στρατιωτών σε αστικά κέντρα και η κοινή βάση πληροφοριών ωστόσο, δεν είναι τα μόνα μέσα αντιμετώπισης της Ισλαμικής τρομοκρατίας.
Η ΕΕ έχει τη δυνατότητα και οφείλει να αναλάβει έναν πιο κεντρικό ρόλο στην εξωτερική ασφάλεια. Από την λήξη του Ψυχρού Πολέμου μέχρι σήμερα βασιζόταν στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ για την διατήρηση της σταθερότητας και της ασφάλειας στο εγγύς εξωτερικό.
Αυτή η πολιτική του να μεταθέτει η ΕΕ την ασφάλεια της στις ΗΠΑ έχει αποδειχτεί από την αρχή της δεκαετίας, ότι ενέχει ρίσκο.
Η απουσία της δυναμικής παρουσίας της ΕΕ στο θέμα της ασφάλειας και σταθερότητας εκτός των συνόρων της επέτρεψε την επέκταση του Ισλαμικού Κράτους στην Συρία και στην Λιβύη, δυο χώρες που βρίσκονται στην περιφέρεια της Ευρώπης.
Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επαναπροσδιορίσει την περιφέρεια της, που αυτή τη στιγμή είναι de facto οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και τα κράτη του Λεβάντε θα εξακολουθήσει να αντιμετωπίζει αέναες εισροές μεταναστών τους οποίους χρησιμοποιούν οι τρομοκράτες για να διεισδύσουν στις Ευρωπαϊκές χώρες χωρίς να γίνουν αντιληπτοί.
Η Γαλλία (για τους δικούς της λόγους) επιθυμεί αύξηση στην δραστηριότητα επί αφρικανικού εδάφους, ενώ και η συμφωνία Αθήνας – Παρισίου έχει προβλέψεις για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Είναι σαφές πως ακόμα περισσότερες χώρες μπορούν να ενταχθούν στον άξονα Ελλάδας – Γαλλίας.
Δημιουργώντας ειδικές σχέσεις συνεργασίας με τα πραγματικά κράτη της περιφέρειας της, η ΕΕ θα μπορέσει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον ασφάλειας τριγύρω της και πιο σταθερά κράτη στα σύνορα της. Αυτό τονίζεται επειδή οι περισσότερες τρομοκρατικές επιθέσεις από ισλαμιστές στα Ευρωπαϊκά κράτη-μέλη έχουν διεξαχθεί κυρίως από άτομα με προέλευση ή καταγωγή από τις εν λόγω χώρες.
Η άμεση συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών μεταξύ των Ευρωπαϊκών κρατών-μελών και των περιφερειακών κρατών θα αύξανε ασύγκριτα τις Ευρωπαϊκές δυνατότητες εγχώριας ασφάλειας, θα έλεγχε το χάος στο εξωτερικό και θα κατέτασσε την ΕΕ σε έναν παράγοντα σταθερότητας, από το κατά φαντασίαν Ευρωπαϊκό οχυρό που είναι σήμερα.
Οι πολιτικές προτάσεις για την επίλυση της Ισλαμικής τρομοκρατίας
Μεσαιωνικού τύπου αντιλήψεις ότι αν απαγορευτεί το κρέας χαλάλ ή αν η Ευρώπη γίνει ένα Χριστιανικό φρούριο θα προστατευτούν καλύτερα οι Ευρωπαίοι πολίτες, αρχίζουν να γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς στην Ελλάδα, αλλά αυτές οι ιδέες δεν έχουν σχέση με τις απαιτήσεις της ασφάλειας του 21ου αιώνα και φανερώνουν πλήρη άγνοια των εξελίξεων στον εν λόγω τομέα.
Το επιχείρημα ότι μόνο αν γίνει η Ευρώπη ένα χριστιανικό φρούριο θα μπορεί να αντιπαραταχθεί στους βίαιους ισλαμιστές, φαίνεται να αγνοείται το γεγονός ότι δε ζούμε πλέον στο 10 αιώνα μ.Χ. και η Δυτική Ευρώπη κατοικείται κυρίως από άθεους.
Η Ρωσία στην οποία η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι χριστιανοί ορθόδοξοι μαστίζεται εδώ και τρεις δεκαετίες από την οργανωμένη Ισλαμική τρομοκρατία.
Η έλλειψη σεβασμού προς τις μειονότητες και η προσήλωση στον χριστιανισμό δεν έχουν δώσει κανένα πλεονέκτημα στην Ρωσική κοινωνία ως προς την αντιμετώπιση των Ισλαμιστών, καθότι αντιμετωπίζει πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα τρομοκρατίας από ότι η ΕΕ και δεν έχει καταφέρει τίποτα περισσότερο από την Δύση στην αντιμετώπιση του.
Για την αντιμετώπιση της Ισλαμικής τρομοκρατίας η Ενωμένη Ευρώπη χρειάζεται να βασίζεται στην συνεργασία με τις μουσουλμανικές της κοινότητες και με τους μουσουλμάνους γείτονες της, όχι την εκδίωξη των μειονοτήτων της, την απομόνωση από τις Μουσουλμανικές χώρες και την αντίληψη ότι η Ρωσία του Putin είναι πρότυπο ασφαλείας για δημοκρατικά κράτη.
