’60-’70-’80 | Μεταφορικά μέσα των δεκαετιών ’60-’70-’80
Στις αρχές του 20ου αιώνα, το κράτος είχε δώσει άδειες για την λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών σε ιδιώτες λεωφορειούχους, οι οποίοι, το 1952, ίδρυσαν έξι Κοινά Ταμεία Εκμετάλλευσης Λεωφορείων, τα ΚΤΕΛ, που λειτουργούσαν υπό την εποπτεία του – από το 1941 ιδρυθέντα – Οργανισμού Ελέγχου Αστικών Συγκοινωνιών.
Ακόμη, το 1929 ιδρύθηκε η Ηλεκτρική Εταιρεία Μεταφορών (ΗΕΜ) που είχε ως αρμοδιότητα να λειτουργήσει τραμ, τρόλλεϋ και λεωφορεία στις κεντρικές περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά, αλλά από το 1956 περιορίστηκε στα τρόλλεϋ, για να καταργηθεί τελικά το 1970 και να δώσει τη θέση της στον σημερινό ΗΛΠΑΠ.
Η καλύτερη θέση ήταν εκείνη δίπλα στον εισπράκτορα! Απο ‘ κει μπορούσαμε να τον βλέπουμε να μιλάει στο μικρόφωνο (προχωρήστε μπροστά) και να δίνει τα ρέστα από την κερματοθήκη του!
Το 1961 ιδρύεται η πρώτη κρατική εταιρεία αστικών συγκοινωνιών με την επωνυμία Αστικές Συγκοινωνίες Περιοχής Αθηνών (ΑΣΠΑ), γνωστή και ως 7ο Κ.Τ.Ε.Λ., ενώ τελικά, το 1977, αφαιρούνται δια νόμου οι άδειες λειτουργίας Αττικής Συγκοινωνίας από τους ιδιώτες ιδιοκτήτες λεωφορείων. Τότε ιδρύονται η Επιχείρηση Αστικών Συγκοινωνιών (η οποία καταργήθηκε το 1992) και ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών για το σχεδιασμό, το συντονισμό και την εποπτεία του όλου συστήματος συγκοινωνιών της Πρωτεύουσας, που το 1993 έγινε ο σημερινός ΟΑΣΑ (Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών) με τις ίδιες αρμοδιότητες.
Το 1994 ιδρύθηκε η Εταιρεία Θερμικών Λεωφορείων (ΕΘΕΛ), σκοπός της οποίας είναι η εκτέλεση και εκμετάλλευση του συγκοινωνιακού έργου με θερμικά λεωφορεία, στην περιοχή αρμοδιότητας του ΟΑΣΑ.
Scania-VabisH μηχανή βρισκόταν δίπλα στον οδηγό. Τα δύο καθίσματα στο πλάι ήταν χαρά για τους επιβάτες που τους άρεσε να …. ακούν το θόρυβο της μηχανής και να χαζεύουν τη διαδρομή.
Ο εισπράκτορας του λεωφορείου υπήρξε μια πολύ χαρακτηριστική φιγούρα της αθηναϊκής ζωής : ο επιβάτης έμπαινε στο όχημα από την πίσω πόρτα, έδινε το κόμιστρο στον εισπράκτορα και προχωρούσε στα ενδότερα. Η καθυστέρηση στις στάσεις από τη συσσώρευση του κόσμου στην πίσω πόρτα οδήγησε στην κατάργηση της συμπαθούς τάξης και ερμηνεύθηκε ως ένα βήμα προόδου και εκσυγχρονισμού.
Τη δεκαετία του 1980 οι Αθηναίοι ήταν ελεύθεροι να πληρώσουν το εισιτήριό τους χωρίς τον άμεσο έλεγχο του εισπράκτορα. Πετούσαν σε ένα λευκό πλαστικό κουτί τα κέρματα που αντιστοιχούσαν στο κόμιστρο. Οχι πάντα. Γρήγορα οι εφημερίδες φιλοξενούσαν σπαρταριστά ρεπορτάζ με τα «ευρήματα» των υπαλλήλων στο τέλος της βάρδιας: κουμπιά, παλιά κέρματα, ξένα κέρματα, οτιδήποτε θα μπορούσε να ξεγελάσει τον οδηγό. Προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα εκδόθηκαν τα σημερινά εισιτήρια και επετράπη η είσοδος και από τις τρεις πόρτες του οχήματος.
Απ΄αυτά τα καθίσματα στο πρώτο φρενάρισμα φτάναμε στον οδηγό!
Ikarus 260.022 Χώρα προέλευσης : Ουγγαρία (Συναρμολόγηση – κατασκευή : Ελλάδα)
Ημερομηνία πρώτης παραλαβής:1984
ΑΡΙΘΜΟΣ ΟΧΗΜΑΤΩΝ : 145Tα «Στάγιερ Ελλάς Ικαρους» κατασκευάστηκαν στη Θεσσαλονίκη στη Σίνδο στις εγκαταστάσεις της τότε κρατικής Στάγιερ Ελλάs. Ηρθαν στην Ελλάδα σαν εξαρτήματα και ανταλλακτικά από την Ικαρους ,με …. ανταλλαγή γεωργικών προιόντων και στοίχισαν συνολικά 703 εκατ. δραχμές.
«Τα κουπέ» των τρένων του Ο.Σ.Ε. και ο Η.Σ.Α.Π.
Αθήνα- Θεσσαλονίκη με τον Ο.Σ.Ε …από 8 έως 12 ώρες δρόμος. Για όσους σπούδασαν σε μιά από της δύο πόλεις τη δεκαετία του ΄80 μακριά από την «πατρική εστία» σίγουρα η φωτογραφία του βαγονιού θα τους φέρνει στο νου αναμνήσεις από τη φοιτητική τους ζωή!
Τα μπέζ τρένα του ΗΣΑΠ .
Παρελήφθησαν το 1952 και έφτασαν να αποσυρθούν λιγο πριν το 2000! Αντεξαν μισο αιώνα απάνω στις ράγες και μάλιστα προς το τέλος τους, οι αρμοδιοι του ΗΣΑΠ, αποφάσισαν για να εξυπηρετούν περισσότερο κόσμο, να τα «σπάσουν» και να προσθέσουν ενα ακόμα βαγόνι σε καθε συνθέση 4 βαγονιων.
Οι υπεύθυνοι του ΗΣΑΠ δεν κράτησαν ούτε ένα βαγόνι απά αυτά τα μπεζ, ούτε καν από τα παραλλαγμένα βαγόνια, έστω για να τα εκθέσουν στο μουσείο. .
Θυμάστε τα ξύλινα βαγόνια του «Ηλεκτρικού»!
O «Ηλεκτρικός» εγκαινιάστηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1869. Στην γραμμή λειτουργούσαν ατμοκίνητα τραίνα, τα οποία συνέδεαν την Αθήνα με τον Πειραιά και για την λειτουργία της ήταν υπεύθυνη η εταιρία Σιδηρόδρομοι Αθηνών Πειραιώς (Σ.Α.Π.). Η γραμμή ηλεκτροδοτήθηκε το 1904 με την επωνυμία «Ελληνικοί Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι» (Ε.Η.Σ.) ενώ η εταιρία λειτουργίας μετονομάστηκε σε «Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι Αθηνών – Πειραιώς» (Η.Σ.Α.Π.) το 1976.
Ελάτε τώρα να θυμηθούμε αγαπημένα Ι.Χ αμάξια αλλά και αλλά μέσα μεταφοράς των δεκαετιών που πέρασαν.
Τα θρυλικά παπιά της Honda, τα δίκυκλα που πουλήθηκαν σε πάνω από 60εκ. μονάδες παγκοσμίως, είναι συνδεδεμένα με την παγκόσμια ιστορία του μοτοσικλετισμού και ειδικά στην Ελλάδα τρέφουμε τρυφερά συναισθήματα γι αυτά. Η απόκτησή ενός τέτοιου παπιού όμως στις μέρες μας, θα πρέπει να οφείλεται σε ρομαντικά και συναισθηματικά κίνητρα και όχι πρακτικά.