Πρόθυμη, αλλά συνάμα επιφυλακτική εμφανίζεται η Αθήνα, αφού έχει καταστεί σαφές ότι η Τουρκία δεν αποτελεί αυτό που λέμε στην διπλωματική γλώσσα «αξιόπιστο συνομιλητή».
Το απεριτίφ στα τρία τραπέζια του ελληνοτουρκικού διάλογου που επιδιώκεται να στηθούν θα είναι το κοκτέιλ της αποκλιμάκωσης, όπως αυτό συντέθηκε, καταρχήν από την απόσυρση του Oruc Reis μετά την πολυήμερη πειρατεία στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, αλλά και τις υπόλοιπες κινήσεις στην γεωπολιτική σκακιέρα που παρουσιάζονται από την Άγκυρα ως βήματα έμπρακτης αποκλιμάκωσης τα οποία έθετε ως όρο η Αθήνα.
Παρά την ξεκάθαρη επιφυλακτικότητα η Αθήνα είναι σαφές ότι διατηρεί ακέραιη τη θέση για διατήρηση των ανοιχτών διαύλων και επανέναρξη των διερευνητικών επαφών.
Αυτό είναι στο διπλωματικό μενού ένα από τα επίσημα fora στα οποία η ελληνική διπλωματία τείνει χείρα διαλόγου προς την Άγκυρα, με μοναδικό θέμα την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών.
Η ελληνική προετοιμασία κατευθύνεται σε ακόμη δυο μέτωπα που δεν είναι αλλά από τον τεχνικό διάλογο στο επίπεδο των υψηλόβαθμων αξιωματούχων των υπουργείων εξωτερικών των δυο χωρών, καθώς επίσης τον νέο γύρο για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.
Aναμένεται, ωστόσο, με ενδιαφέρον εάν ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ που καταφθάνει στην Αθήνα, φέρνει στις βαλίτσες του από την Άγκυρα, κάποια πρόσκληση για διάλογο σε υψηλότερο επίπεδο για την οποία ερίζουν διαφορετικά κέντρα εντείνοντας το πρέσινγκ τους.
Άλλωστε το επικείμενο φόρουμ στην Μπρατισλάβα θα μπορούσε, όπως έχει προαναγγελθεί από τους Τούρκους, να αποτελέσει το ουδέτερο έδαφος για μια συνάντηση του Νίκου Δένδια με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
Καλά ενημερωμένες πηγές πάντως, έλεγαν στο newsbomb.gr ότι δεν έχει κλειδώσει η συνάντηση των επικεφαλής της ελληνικής και της τουρκικής διπλωματίας στις 8 Οκτωβρίου στην πρωτεύουσα της Σλοβακίας. Στο ίδιο πεδίο, οι πρωτοβουλίες που αναπτύσσουν συγκεκριμένες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να ανοίξει περαιτέρω η βαλβίδα της αποσυμπίεσης στην ελληνοτουρκική ένταση, αποσκοπούν και στην δημιουργία του κατάλληλου εδάφους που θα φέρει στο ίδιο δωμάτιο και τους ηγέτες των δυο χωρών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης άλλωστε έχει διαμηνύσει ότι είναι ανοιχτός σε μια συνάντηση με τον Τούρκο πρόεδρο.
«Βεβαίως και μπορώ να συναντηθώ με τον Τούρκο Πρόεδρο και δεν είμαι αρνητικός σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αν υπάρχει καλή διάθεση και εμπιστοσύνη είναι καλύτερα να μιλάει κανείς και να συναντιέται, από το να μην μιλάει και να μην συναντιέται», ήταν μια από τις χαρακτηριστικές αποστροφές του σε σχετικό ερώτημα.
Πάντως η Άγκυρα φαίνεται ότι παίζει το παιχνίδι των καθυστερήσεων για να οριστεί η ημερομηνία στην οποία θα χτυπήσει το καμπανάκι για τον 61ο γύρο των διερευνητικών επαφών. Ένα τραπέζι στο οποίο οι δυο αντιπροσωπείες κάθισαν για τελευταία φορά το 2016, και αποτελεί έναν από τους δυσκολότερους «κάβους» της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.
Όπως τόνιζαν στο Newsbomb.gr οι ίδιες πηγές ενημέρωσης, με δεδομένο ότι το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο, η τουρκική απροθυμία να υποδείξει το σχετικό ορόσημο, δημιουργεί ένα κόστος «που βαραίνει την ίδια την Άγκυρα». Το συγκεκριμένο τραπέζι διαλόγου όπως έχει ξεκαθαρίσει η ελληνική διπλωματία στο ανώτερο επίπεδο, ξαναστήνεται ώστε οι δυο πλευρές να δοθεί η συνέχεια από το σημείο που διεκόπησαν προ τετραετίας.
Είναι επίσης ξεκάθαρη η κυβερνητική διακήρυξη ότι εάν αποβεί άκαρπος και ο νέος κύκλος των επαφών, τότε η ελληνική στρατηγική προβλέπει τη διαβίβαση του ζητήματος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο θα κληθεί να αποφανθεί για τη μια και μοναδική διαφορά. Μια απόφαση η οποία θα γίνει σεβαστή από την Αθήνα και θα βασιστεί σε συνυποσχετικό το οποίο θα υπογραφεί με την Άγκυρα.
