Ελλάδα-Τουρκία:Si vis pacem, para bellum

Last updated on 14 Απριλίου, 2021 at 09:10 μμ

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

Ελλάδα-Τουρκία. Οι σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο. Ας δούμε όμως πως ο γερμανικός τύπος παρουσιάζει την κατάσταση.

Λεπτομέρειες για τις διαφορές Ελλάδας-Τουρκίας έχει το άρθρο μας Ελλάδα-Τουρκία. Τα ελληνοτουρκικά ζητήματα

Αρχικά ενδιαφέρον παρουσιάζει τo άρθρο της DW με τίτλο ‘Ο φόβος της Ελλάδας για τον «προαιώνιο εχθρό»’. Δυστυχώς δεν θα μπορούσε να είναι πιο επιτυχημένος ή πιο επίκαιρος ο τίτλος αυτός. Το δημοσίευμα αυτό έρχεται σε μία σειρά άρθρων και ρεπορτάζ του γερμανικού τύπου.

Η κλιμακωτή όξυνση στις σχέσεις των δύο χωρών τους τελευταίους μήνες είναι εμφανής, όχι μόνο στα ΜΜΕ αλλά και στους απλούς πολίτες.

Δυστυχώς έχουμε φτάσει σε σημείο όπου η συζήτηση για πόλεμο είναι σε καθημερινή βάση. Si vis pacem, para bellum (εάν θες ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο).

Αυτό φαίνεται να πιστεύει και ο Αλ. Μαλλιάς, ο οποίος «καταφεύγει στον Πρώσο στρατηγό Καρλ φον Κλάουζεβιτς … Για να αποτρέψεις μια σύγκρουση, πρέπει να είσαι πολύ καλά προετοιμασμένος για τη σύγκρουση, αναφέρει ο Έλληνας διπλωμάτης, κάνοντας αναφορά στον πρωτοπόρο της στρατιωτικής σκέψης». Αυτό είπε ο πρέσβης μας επί τιμή στη Βαυαρική Ραδιοτηλεόραση.

Η κλιμάκωση στα ελληνοτουρκικά

Ανάλυση σχετικά με το ενδεχόμενο κλιμάκωσης στα ελληνοτουρκικά παραθέτει και η Nordwest Zeitung, κάνοντας λόγο «για κίνδυνο πολέμου που απειλεί την Ανατολική Μεσόγειο – μεταξύ δύο νατοϊκών συμμάχων». Μάλιστα τονίζει ότι «μέχρι σήμερα ελάχιστοι στη Γερμανία παίρνουν στα σοβαρά το ενδεχόμενο ανάφλεξης».

Το ερώτημα που θέτει ο δημοσιογράφος είναι πώς πρέπει να αντιμετωπίσει κανείς μια χώρα – ταραχοποιό; «Αυτό ακριβώς διερωτώνται και οι Έλληνες, όταν πρόκειται για την γείτονα Τουρκία. Ναι, για μια νατοϊκή σύμμαχο. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι νέο» παρατηρεί ο αρθρογράφος. Εν συνεχεία παραπέμπει στην κρίση των Ιμίων του 1996 και  υπογραμμίζει πως οι Έλληνες πιστεύουν για την Τουρκία ότι «δεν μπορεί να χαλαρώσει. Σίγουρα όχι με έναν  αυταρχικό ηγέτη, που θα ήθελε να είναι σουλτάνος, που εισβάλει με τα στρατεύματά του στη Συρία και παίρνει θέση ανοιχτά στον λιβυκό εμφύλιο. (…) To τουρκικό δόγμα είναι το εξής: Η Ανατολική Μεσόγειος μας ανήκει σε μεγάλο μέρος. Είναι η δική μας μπλε πατρίδα».

Η Ελλάδα είναι εξοργισμένη με το τουρκολιβικό σύμφωνο καθώς αλλάζει τα σύνορα προς τη Δύση. Μάλιστα είναι η πρώτη ουσιαστική ελληνοτουρκική αλλαγή από την Συνθήκη της Λωζάννης. Αυτό πρέπει να ανακοπεί. Πρωτίστως διπλωματικά, ενδεχομένως νομικά. Αν χρειαστεί στρατιωτικά. Άμυνα ως «ultima ratio», εκτιμά ο αρθρογράφος.

Η μεταναστευτική κρίση

Ρεπορτάζ παραθέτει η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) με αφορμή επίσκεψη του ανταποκριτή της στη Λέρο για το μεταναστευτικό. Όπως αναφέρει και το γερμανικό ρεπορτάζ η κατάσταση είναι κρίσιμη κι οριακή. Η αντοχή των υποδομών έχει ξεπεραστεί από το πλήθος των ανθρώπων που φιλοξενούνται.

Με αφορμή το παράδειγμα της Λέρου τίθεται το ερώτημα ποιος τελικά επωφελείται από την άθλια κατάσταση στα προσφυγικά κέντρα των νησιών. «….Υπάρχει πλήθος στοιχείων που καταμαρτυρούν ότι ελληνικές κρατικές θέσεις (ή τουλάχιστον μεμονωμένοι υπάλληλοι), αδίστακτοι επιχειρηματίες, όπως και πολλοί ‚ακτιβιστές‘ χρησιμοποιούν συστηματικά προς ίδιον όφελος την ανάγκη» αναφέρει το ρεπορτάζ.

Όπως παρατηρεί το ρεπορτάζ «μόνο η ΕΕ το 2015 έδωσε στην Ελλάδα πάνω από ένα δις ευρώ για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Από αυτή την πίτα όλοι θέλουν να φάνε μεγαλύτερο κομμάτι από εκείνο που τους αναλογεί». Χωρίς αναφορά σε πραγματικά ονόματα, το ρεπορτάζ καταγράφει μαρτυρίες εργαζομένων σε συναφείς φορείς, καταγγέλλοντας ατασθαλίες με υπόνοιες διαφθοράς. Για παράδειγμα ότι «προβλεπόταν να χορηγηθούν 3000 μερίδες με κοτόπουλο, ρύζι και δέκα ελιές. Αντ’ αυτού οι ελιές ήταν τέσσερις». Κι όπως σημειώνει το ρεπορτάζ, από τις μικρές ατασθαλίες μπορεί κανείς να φανταστεί την έκταση του προβλήματος.

Ποιοι επωφελούνται από τη μεταναστευτική κρίση

Τέλος το Der Spiegel αναφέρεται στο ζήτημα της διακίνησης των δύστυχων αυτών μεταναστών και προσφύγων. Τα κέρδη είναι τεράστια για τους διακινητές. Βάσει του ελληνικού ποινικού δικαίου, απειλούνται ποινές στερητικές της ελευθερίας έως και 15 χρόνια καθώς και πρόστιμα ύψους τουλάχιστον 200.000 ευρώ. Ωστόσο ο πιο αυστηρός νόμος στην Ευρώπη αποδεικνύεται αναποτελεσματικός, καθώς οι διωκτικές αρχές δε στοχεύουν τη ρίζα του προβλήματος.  Στοχεύουν σε εκείνους που απλώς οδηγούν τα πλοιάρια.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ο ελληνικός νόμος δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στα μέλη μιας σπείρας διακινητών και στον εγκέφαλό της, ενώ στις «δρακόντειες ποινές κατά των συνεργών» ασκούν κριτικοί και Έλληνες νομικοί. Σε κάθε περίπτωση «πέρυσι σχεδόν 2000 οδηγήθηκαν στις φυλακές λόγω συνέργειας σε παράνομη μεταφορά ανθρώπων. Ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα ποινικών κρατουμένων μετά τους σχετιζόμενους με διακίνηση ναρκωτικών, ενώ διπλασιάστηκαν μάλιστα από το 2016».